صومعه‌ی بلاپایس
Bellapais Abbey (Bellapais Manastırı)
روستای زیبای بلاپایس و صومعه‌ی باشکوهش در کوه‌های سبز و پوشیده از برگ بش پارماک در جنوب گیرنه قرار دارند. این روستا خودِ آرامش و شبیه گامی است به عقب، به زمانی که هیاهوی عصر مدرن برای آن دسته از مردم خوش‌اقبالی که در کوچه‌های آرام و خانه‌هایی به رنگ سفید زندگی می‌کردند، ناشناخته و ناملموس بود. در‌واقع، نام بلاپایس از کلمه‌ی فرانسوی belle paix به معنی «آرامش زیبا» گرفته شده است.
محل صومعه‌ی بلاپایس نمونه‌ی بارز معماری گوتیک خانقاهی است که در ارتفاعات کناری کوه جای گرفته است. عظمت این صومعه از دوردست نیز به چشم می خورد و این در‌حالی است که مناظر زیبای شهر گیرنه و دریای بی کران مدیترانه، هم به زیبای آن افزون می کند.
این صومعه در قرن سیزدهم ساخته شده و در قرن‌های بعدی مزین به برج‌ها، دروازه‌ها و نقاشی‌های دیواری بیشتری شده است.
اولین ساکنین صومعه و اطراف آن، کشیش‌های کلیسای مقبره‌ی مقدس بودند که بعد از سقوط اورشلیم در سال ۱۱۸۷ به اینجا گریختند. اولین سازه های این منطقه بین سال های ۱۱۹۸ تا ۱۲۰۵ بنا شدند در‌حالی‌که ساختمان‌های اصلی _که امروزه هم قابل‌مشاهده‌اند_ در سال‌های ۱۲۶۷ تا ۱۲۸۴ و در زمان سلطنت شاه هیو سوم ساخته شدند.
ورودی دروازه‌ی حفاظت‌شده، به کلیسا و رواق قوسی شکلش ختم می‌شود که در زمان سلطنت شاه هیو چهارم در سال‌های ۱۳۲۴ تا ۱۳۵۹ ساخته شده است. سالن غذاخوری این بنا با نور طبیعی که از پنجره‌ها به داخل می‌تابد روشن می‌شود و روی ستون‌های ظریف داخلی سایه می‌اندازد.
بازدید از بلاپایس و صومعه آن بسیار روح نواز و سرشار از احساسات آرام و لطیف است. لارنس دورل نویسنده‌ی معروف انگلیسی، کتاب «لیموهای تلخ» خود را، در سال‌های ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۶ زمانی که در روستای بلاپایس ساکن بود نوشت. او در نوشته هایش مدام این صومعه را تحسین می‌کند.
انواع کنسرت‌ها و جشنواره‌هایی که در طول تابستان در این مکان برگزار می شوند رویداد های دلپذیری برای عموم بازدید کنندگان هستند.
